Kościół Ewangelicko – Augsburski (Ewangelicki, Luterański) bierze swój początek w czasach Reformacji XVI wieku. 31 października 1517 r. ks. dr Marcin Luter przybija do drzwi kościoła zamkowego w Wittenberdze 95 tez. Kierowane są do ludzi uczonych, profesorów i teologów. Wzywa w nich Luter do publicznej debaty na temat życia i nadużyć w Kościele Zachodnim przełomu wieków. Ks. Marcin Luter nie chce rozłamu Kościoła, nie chce utworzenia nowego Kościoła; chce jedynie jego reformy, ukrócenia nadużyć, niemoralnego życia duchowieństwa, odrzucenia wszystkiego, co niezgodne jest w nim z duchem Ewangelii Chrystusowej.
Hierarchowie kościelni z papieżem włącznie nie widzą potrzeby zmian w Kościele, nie chcą odnowy oblicza Kościoła. Dlatego właśnie Marcin Luter ze zwolennikami ruchu reformatorskiego postanawiają powrócić do pobożności i duchowości Kościoła pierwszych wieków chrześcijaństwa.
Bardzo szybko poglądy i pisma Marcina Lutra dotarły do Polski. Najpierw w Wielkopolsce, na Mazurach i na Śląsku stopniowo powstawać zaczynają ewangelickie parafie. Nabożeństwa odprawiane są w języku polskim, powstają zbiory kazań – postylle, katechizmy, śpiewniki. Najwięcej zwolenników Reformacja znalazła wśród chłopów i mieszczan. Pomimo niechęci czy wrogości ze strony króla, Reformacja znajdowała coraz więcej zwolenników.
Ciężkie doświadczenia luteranom na ziemiach polskich przyniosła kontrreformacja XVII i XVIII wieku. Jest to czas, kiedy ewangelicy pozbawiani byli kościołów, szkół. Konfiskowano Biblie, postylle i inną literaturę religijną. Księżom ewangelickim zakazywano odprawiania nabożeństw. Tak więc do okresu zaborów przetrwało niewiele zborów. Później na terenach pod władzą cara rosyjskiego i króla pruskiego powstają nowe parafie założone przez kolonistów niemieckich, którzy szukali lepszych warunków życia dla siebie i swoich rodzin. Ich potomkowie szybko się polonizują i biorą aktywny udział w życiu społeczno-politycznym kraju.
Po II wojnie światowej Kościół Ewangelicko – Augsburski nabiera cech diaspory. Ewangelickie parafie rozproszone są po całym kraju. Wyjątek stanowi Śląsk Cieszyński, gdzie mieszka niemal połowa ewangelików w Polsce.
